Moments of Love..Full of Love!

Take this sinking boat and point it home
We've still got time
Raise your hopeful voice you have a choice

You've made it now
Falling slowly sing your melody
I'll sing it loud

     Well I just wanna share this lovely song "Falling Slowly" from the movie "Once". Hay! Breathtaking. Masarap na pampatulog to. I hope so. I'm falling slowly..

Everything happens for a reason..

Just wait and see of what will happen next..

Waiting in Vain from the movie Serendipity

     Jonathan Trager, prominent television producer for ESPN, died last night from complications of losing his soul mate and his fiancee. He was 35 years old. Soft-spoken and obsessive, Trager never looked the part of a hopeless romantic. But, in the final days of his life, he revealed an unknown side of his psyche. This hidden quasi-Jungian persona surfaced during the Agatha Christie-like pursuit of his long reputed soul mate, a woman whom he only spent a few precious hours with. Sadly, the protracted search ended late Saturday night in complete and utter failure. Yet even in certain defeat, the courageous Trager secretly clung to the belief that life is not merely a series of meaningless accidents or coincidences. Uh-uh. But rather, its a tapestry of events that culminate in an exquisite, sublime plan. Asked about the loss of his dear friend, Dean Kansky, the Pulitzer Prize-winning author and executive editor of the New York Times, described Jonathan as a changed man in the last days of his life. "Things were clearer for him," Kansky noted. Ultimately Jonathan concluded that if we are to live life in harmony with the universe, we must all possess a powerful faith in what the ancients used to call "fatum", what we currently refer to as destiny.

You know the Greeks didn't write obituaries.

They only asked one question after a man died:

"Did he have passion?".

Way Back Into Love from Music and Lyrics

Love it! <3

This is going to be the last one..bye for now :)

Ang mukha mo boom!

Ang hininga mo panes!

BOOMPANES!

Pag gising ko kaninang ala sais ng gabi nakasulat na to sa whiteboard sa kwarto. Natawa naman ako sa pangiinis ng kapatid ko. Medyo rude pero totoo haha J Nakakapanibago na ganito ang buhay ngayong bakasyon. Halos tulog na ata ang bumubuo sa araw ko. Unproductive. Feeling ko ang tamad ko kaya pag nagigising ako ng mga alas nuebe ng umaga maghahanap na ko ng gagawin para may maipagmalaki naman ako sa nagsusungit kong konsensya.

Ang totoo niyan ang hirap maghintay, lalo na’t hindi ka sure sa inaantay. Hindi mo alam kung may pinanghahawakan ka ba o wala. Para kang tanga dahil sa pag-asa. Hindi naman masama ang umasa, binibigyan mo lang ang sarili mo ng pagkakataong maging panatag. Walang pagaalinlangan. Walang iniisip. Kaakibat nga lang nito ang posibilidad na maging sawi. Kaya paghandaan na lang din. No choice naman. Mangyayari ang dapat mangyari hindi naman ito mapipigilan.

Trabaho..ang tagal mo..lawit na ang dila ko kakaantay sayo..

Fate! Give me a break!

Ang kakapitan mo na lang talaga sa mga panahong ito ay tiwala..tiwala na marami ka pang magagawa..tiwalang laging may nakalaan para lang sayo..hindi man ngayon baka bukas pagtapos nito..at siyempre tiwala sa Kanya..sa Kanya na nagbibigay kahit hindi mo na hilingin pa..

Kaya wag ka na magdrama..stagnant na nga ang buhay mo lagi ka pang nganga..gumawa ka ng mga bagay na sayo’y magpapasaya..sayang naman ang bawat umaga..

12:37 am – 1:00 am

April 30, 2014

Share Something Bizarre About Yourself

The art of conversation? Don’t let it die!

Put your gadgets down and talk to your friends.

Here’s something to get you started

McDo + Coca Cola

#bettertogether

ü  Kaya kong magdownload ng daan-daang kanta sa loob ng isang araw.

ü  Magrecord ng boses habang naggigitara maghapon kahit hanggang gabi.

ü  Hindi nabubuo ang araw ko ng hindi kumakanta.

ü  Mahilig akong magbasa tungkol sa karanasan ng iba.

ü  Nagdadrama pag nagiisa.

ü  Ngumiti ng tagumpay.

ü  Manakit ng may pagmamahal.

ü  Magsulat ng letters for someone.

ü  Nahihirapan akong kontrolin ang emotions ko kaya dapat malabas in some way.

ü  Pag English ang naisusulat ko iritable ako. Inis ako sa sarili ko.

ü  Pagtagalog naman cool lang.

ü  Pagnahampas ko o nasaktan ang isang tao palagay na ang loob ko sa kanya.

ü  Ayoko ng matamis na ulam.

ü  Namamantal ako sa lamig.

ü  Nahihilo ako sa maraming tao pero gusto kong inoobserbahan ang mga ito.

ü  Mahal ko ang init kaysa lamig.

ü  I love to love.

ü  Love ko ang kahit anung shade ng blue.

ü  Narerelaks ako pagtumitingin sa ulap, bulaklak, at hayop.

ü  Hindi ako matatakutin pero magugulatin.

ü  Mababaw lang ako.

ü  Mas gusto ko ang park kaysa mall.

ü  Pag napressure ako panigurado sablay na.

ü  Nagbibisi-bisihan ako o kaya natutulog pag may tinatakasan.

ü  Mas gusto kong magisa pag maraming iniisip.

ü  Nagiisleep walk ako nung 8 years old ako.

ü  Iiyak ako pag galit na galit na.

ü  Mabilis akong maniwala pero hindi magtiwala. Ang gulo haha J

ü  Gusto ko ang mata,ngiti at boses.

ü  Ayoko  sa mga macho feeling ko manyakis haha J

ü  Napapapikit ang mga mata ko pag nagsusuklay, nagtutoothbrush at pag naglilinis ng tenga.

ü  Mahal ko ang pagakyat sa puno at ang volleyball kahit trying hard ako.

ü  Hangin! Aylabet.

ü  I love movies, short stories and poems.

ü  Napapangiti ako sa mga kanta. J

ü  Napakasaya kong ginagawa ang mga bagay na gusto ko…and that made me feel great! J

Ang astig ng McDo + Coca Cola..naisip nila ang mga ganitong bagay..haha hindi naman halatang nasiyahan ako ..Actually di naman bizarre yung mga pinagsasabi ko pero pag pinagsama-sama tinutukoy na ko..and I love it..ganito talaga pag walang magawa..

Queer Feeling..

     "When I was a child I can't imagine myself that I would be someone like this. Everytime I look forward in my life it is somewhat a life full of thorns and wounds which suddenly turns into a scar. Imagine a life with a butterfly and T-rex inside your heart. I often see myself as a "JOKE" half meant half truth..and always half.."

    

     This is an excerpt taken from my classmate's work. He was my friend and my companion in my creative writing class in college. I just saw his work yesterday when I was cleaning our room. And I had the chance to read and realized why did I kept it for years. Well, I think I got fancied on his work for the way he describes what he feels about being someone who's queer. Then a sudden flashback of his stories returned into my head..

     What struck me the most was the last line..

     That's why my name is "Shunam" I'm  the blue demon. Curse to cry till I have my one..

Stairway to Heaven

     "If I ever had a line to heaven I swear I'll be there tonight.."  

     Heaven, as what all of us know is a paradise, a place of wonder, an enchanting world where every human wants to go. It is like Charlie's Chocolate Factory where a golden ticket is needed to go inside that amazing dreamland. Some says that a certain religion could be the visa to heaven, but is it really the powerful thread that connects us to our Almighty God?

     Let's think. What does every religion can offer? It can be the assurance that you will have your own space in heaven, a soul cleansing prayer, or maybe a promise that you will never see the soul destructing hell. Churches, sects, cults and any other kind of religion may lead us to the enlightenment we need to get closer to God. They provide ways on how to live with God's purpose. In my own  perspective, our religion is not enough  to save our souls. We have our own choices. We are all responsible for our own deeds. We manage our own lives. We should think first before we act to prevent doing evil things that won't nourish  our God-fearing souls. Prioritizing God in our lives leads us to an unachievable success - contentment of our hearts and souls.

     In analyzing all of our beliefs in attaining the long term goal - heaven, I can say that the only way to reach heaven lies within our own hands, with the choices we make and most especially  a personal relationship with God through our prayers. Living a life without God is a clueless line to heaven, it is like stepping on a stairway down to hell. So after reading this, give yourself a time to think, to meditate, and to realize. Be brave enough to do the right thing. God is always with you. Live a clean life without sins..climb into the stairway to heaven..meet God and feel His love for you!  

RDPA

BSE-4B Irregular

Libutin Natin Ang Mundo Ko :)

          Nakakatamad na lumilipas ang bawat araw..

at salamat sa mga bagay na ito nagkakaroon ng kabuluhan ang pagtunganga ko..

Nakaka-survive ako sa  mga nganga days dahil sa mga ito :)

Ipininta ito ng pinsan ko..mahilig ako sa ulap kaya hiningi ko..

Pag gusto kong mapahinga ang isip ko dito ko tumitingin..

Dati simple lang ito.. 

 Dumating ang isang araw..

 Naisipan kong magdikit ng mga pampalakas loob dito..

Kaya ngayon medyo natatabunan na ang mga ulap..

Pero yan ang mga bubuo sa aking mga pangarap :)

Ipinaskil ko din dun sa painting itong gawa ng isang katangi-tanging bata..

Lagi niya talaga akong napapahanga..

Isa ito sa mga pinakamagandang regalong natanggap ko..

Pag may gusto kaming ipaalala sa isa'-isa sinusulat namin dito

At dahil magkakasama naman kami ngayong tatlo..

Ayan tumambay na yang paborito kong mga linya..

Kaya mahal ko ang Papemelroti eh..

Naeexpress nito ang mga bagay na dito ko masabi..

Yung mga nakalagay dyan..

Yan din ang kahulugan ng happiness para sakin :)

Eto ang mundo ko..

At ang mga bagay na kumukonsumo sa oras ko..

Being Good?!? He Defines It..

He gets nothing..

He won't be richer..

Won't appear on tv..

Still anonymous..

And not a bit more famous..

What he does receive are emotions..

He witnesses happiness..

Reaches a deeper understanding..

Feels the love..

Receives what money can't buy..

These lines struck my heart

and left it with  never ending gladness..

Hope that this will inspire us to do good things :)

Baclaran to Monumento Sakay na Kayo!

            Mahaba-haba ang biyahe mula Baclaran hanggang Monumento..kaya naman napakaraming kwento ang nasaksihan ko..

Station 1

            Nakasakay kami sa isang napakasikip at mainip na jeep. Kaya nga nagtaka ko ng may dalawang Intsik pa ang sumiksik. Sumabit ang lalaki at naupo naman sa gitna ng mga pasahero ang babae. Mahirap ang pwesto ng babae dahil nakasiksik siya sa mga tuhod namin ng kaharap kong lalaki. Binulungan ko ang kapatid ko na kandungin na lamang ako para makaupo yung babae. Naisip ko paano ko sasabihin sa kanya mukhang di kasi marunong magtagalog. Narinig ko kasi na lenggwahe nila ang ginagamit nila habang naguusap sila ng kasama niya.

            “Miss you may sit here.” Ang pageepal ko habang tinuturo yung pwestong inalisan ko (kasalukuyan na ko noong nakakandong sa kapatid ko).

            Nakangiti siya habang sinasabi na “ Sige,sige ok lang.”

            Natameme ako at para bang gusto ko nang lumubog sa kinauupuan ko. Medyo pahiya lang. Kainis tinawanan na ko ng mga kapatid ko. Nag-English pa ko marunong pa lang magtagalog. Kaloka! Hindi ko rin naman napigilan ang pagtawa ko habang hinahampas ang mga kapatid ko. Nakakahiya naisip ko baka isipin nung ibang pasahero ang arte naman ng babaeng to nag-English pa nagtatagalog pala yung kausap. Pero bahala sila inakala ko lang naman talagang di marunong magtagalog haha :) Nakakabuo naman ng araw kahit nakakahiya.

            So ang lesson magtanong muna kung marunong magsalita ng Ingles yung tatanungin bago umepal.

Naobserbahan ko lang habang  nagbabayad na yung kasama niyang lalaki nasa kultura na nila talaga yung pagiging masinop sa pera. Sabi kasi niya sa kapatid ko, “ Miss pakisabi nga dun na yung 25 galing Sta. Cruz hanggang 5^th Ave .” Medyo nakakainis yung dating ng pananalita niya kasi nakasimangot saka parang nagko-command hindi nagre-request. At noong binigay yung sukling piso sabi ko na lang, ”Ah ok.”

Station 2

            Hindi ko alam kung nasaang istasyon na kami sa baba ng LRT sarado kasi kanina kaya ang haba talaga ng biyahe. May pumasok na batang nagpupunas ng sapatos kahit karamihan samin naka-tsinelas. At as usual may dala siyang papel na nakasulat ang karaniwan nitong laman. Wala namang bago dun, kahit saan kasi huminto yung jeep namin may pumapasok na bata na di na malaman kung saan nanggagaling. Napakaproductive talaga ng Pinas kahit maraming nganga at gutom.

Gabi na mukhang pagod na ang bata kaya umupo siya sa pagitan namin (doon sa inupuan ng Intsik na babae kanina)  naramdaman niya sigurong walang may balak magbigay. Kaya habang nakayuko ito ang narinig namin..

                        “Dito ay umaga at diyan ay gabi ang oras natin ay magkasalungat..” napakanta ang bata. Natuwa kami ng kapatid ko at sinabayan siya sa pagkanta. Nagkasoundtrip sa masikip at mainit na jeep. Ok lang wala namang pakialam yung iba. Bumaba siyang masaya at may limang pisong dala.

Station 3

            Nasa R. Papa na ata kami ng may makasalubong kaming malalaking trak ng bumbero. Kaya pala mas lalong tumagal ang trapik. Nakakalungkot na may madadaanan kang mga pamilyang nakalabas ang mga gamit sa gilid ng kalsada. Electric fan, sako, banig, damit, at ibang pang mga gamit nila ang nakabalandra sa kalsada.

Naisip ko anu kaya ang laman ng mga sako? Naisip ko yung tanong sa isang kompanyang inaplyan ko dati. “ Ano ang mga bagay na isasalba mo kung masusunog ang bahay nyo?”

Biglaan ang pagbagsak ng mga tanong at nasabi ko na lang “pictures.”

Bakit nga ba? Sabi ko, “kasi di na maibabalik ang nakaraan.” At pagtapos ko tinanong na yung iba..pera, cellphone, appliances, pagkain at iba pa ang mga sinagot nila. Napatanong tuloy ako kung bakit yung mga bagay na  bubuhay sakin ang di ko naalala. Sabi nga ni Maslow sa kanyang “hierarchy of needs” mas kailangan daw ang “physiological needs” tulad ng pagkain, tubig at iba pa. Nakalimutan ko ata.

Muling bumalik sa akin ang tanong na iyon. Mukhang di pa din nagbabago ang sagot ko. Nadagdagan nga lang ng mga artworks na pinaggagawa ko (scrapbook,notebooks at kung anu-anu pang mga bagay na naiisip kong gawin pag mag-isa). Marahil iba-iba nga lang siguro tayo ng pinapahalagahan. Mga bagay na sa iba walang kwenta pero sa atin mahalaga.

11:18 pm - 12:21 am

April 21, 2014

Animalandia

Nakasanayan ko na naman

Na may hayop sa aming tahanan

Nakakagulat nga lang

Makakita ng kalapating lumilipad na parang wala lang

Dati may mga kulungan pa sila

Ngayon pakalat-kalat na

Muntik ko nang matapakan ang isang kuting

Na rumoronda sa sala namin

Nagampon na naman sila

Si Koby at Kassy na kinaawaan nila

Itatapon na sana ng kapitbahay

Kaya inuwi na lang daw nila sa aming bahay

Si Justine at Chu-chu ganun pa din

Maharot pa rin at nagaagawan sa pagkain

Si Justine ang masigla naming aso

Paghinagis ang pagkain nasasalo

Si Chu-chu yung matanda na

Na sabi ng mga kapatid kong doctor ay may katarata na

Sabi ko paano nyo nalaman?

Tingnan ko daw ng mapatunayan

Ayoko na lang makipagtalo

Sabi din kasi nila dati manganganak ito

Ilang taon na ang nakalipas

Walang nangayari sa hinihintay na oras

Si Alexa Abuda ang paborito ko

Na pinangalanan ng bunsong kapatid ko

 Supervisor siya na nagpaparoo’t parito sa loob ng bahay

Mga pakpak niya’y  walang humpay sa pagkampay

May mga bago ding dating na kalapati

Kaya sa paggawa ng bahay sila’y di nagatubili

Si Lucy, Ersa, Grey, at Natsu ang kumukumpleto

Apat na bagong miyembro ng pamilya namin ito

Muntik ko na malimutan ang mga manok

Unahin na natin si Ok-ok

Nagiisang inahin

Na nagbibigay samin ng makakain

Si Strokey ang pangalawa

Na para daw nastroke pag-umiinom siya

Itinataas ang leeg niya

At para bang hirap sa paghinga

Ganito man kami karami

Mga hayop ang nakasasaksi

Sa kasiyahang mayroon kami

Na kahit kaila’y di mabibili.

9:16 pm - 9:44 pm

April 19, 2014

Cavite

-Sa tulong ni Rexainne-

Si Kuya..

            Bata pa lang kami gustong-gusto na naming magka-kuya kasi naman puro kami babae. Kaya nung dumating yung kaisa-isa naming lalaki excited kami lahat. Iniisip namin kung anung pakiramdam na may kapatid na lalaki. Yung may makakasama kang aalis ng bahay na proprotektahan ka kung anu mang pwedeng mangyari..mag-aayos ng kung anu mang sira sa bahay na dapat lalaki ang gumagawa..yung may ibang view sa buhay na hindi tulad sa kadramahan naming mga babae..at eto na nga siya…

            Pag-uwi namin ngayon sa Cavite wala si Kuya. Nakasanayan naming ganyan ang tawag namin sa kanya kahit mas matatanda kami dahil nga frustrated kaming magkaroon ng nakatatandang kapatid na lalaki. Wala siya dahil busy sa church nila kung saan nakahiligan niyang sumayaw at kumanta. Nakakalungkot na kung kailan nandito kami wala naman siya. May camping daw kasi sa Batangas.

            Ilang araw siyang wala kaya sabi ko humanda talaga siya paguwi nya. May nagbukas ng gate kanina..malaki yung boses at mukhang masaya. Napatingin ako si Kuya pala. Pinigilan ko ang sariling kong magsalita. Kunwari galit ako. Tuloy-tuloy lang siya sa pagpasok sa loob ng bahay na parang di kami nakita. Parang wala pa sa hulog biglang lumabas ulit nung napansing walang kumakausap sa kanya. Sinuntok niya ko sa braso..at hindi ko na napigilan ang sarili ko. Siyempre gumanti na ko at niyakap siya. Namiss ko talaga si Kuya. At yung dalawa ko pang kapatid na kanina pa din nagpipigil sa pagsasalita di na rin nakatiis niyakap na din siya.

            Naisip ko yung sinabi ni Mae nung isang araw. Tapos na kasi yung kontrata niya sa pinapasukan niya ngayon at sumagi sa isip niyang mangibang-bansa. Pero nung umuwi siya sa Cavite at narinig yung boses ni Kuya nabago ang isip niya. Feeling niya daw marami na kaming namiss sa paglaki ng tatlo naming kapatid dito at kung lalayo pa siya baka mas lumalala pa.

            Habang kinakausap ko si kuya kanina marami na ngang nagbago. Sanay na naman ako sa mga salita niyang parang kay tatay pero kanina binata na talaga siya. Nahihiya na siya pagniyayakap namin siya at nilalambing. Iba na kaysa dun sa tinuturing naming baby boy dati. Yung laging napag-tritripan dahil nagiisa nga lang siyang lalaki. Ang hirap talagang pigilan ng oras.

            Kung may mas malaki nga sigurong kita sa ibang bansa nararapat lang yung ganoong halaga. Binabayaran kasi ang mga oras na di mo kasama ang pamilya mo. At yun yung mga panahong sigurado akong panghihinayangan mo.

8:33 pm - 9:11 pm

April 19, 2014

Cavite

            

Ang Natatanging Gabi 

Abong kuneho ang nakikita ko

Sa buwang nagliliwanag sa gabing ito

Pinalilibutan ito ng mga ulap

Na nagbibigay misteryo sa pagilaw nitong aandap-andap

Alam mo ba ang dulot ng dilim?

Ito'y tila nagkukubli sa bawat lihim

Sumasabog ang mga tala't nagpapakita

Ng mga natatanging ning-ning na bihirang masilayan pa

Lahat ay may kanya-kanyang kwento

Gaano man kadilim ito

Salamat sa buwan at sarili'y nakita

Aninong nagtatago ay tila nakalaya

Uhaw..

Nagalingan ako sa batang to..

Pero pag nakikita ko siya iba ang naiisip ko

Yung matadang pulubi kanina sa gitna ng kalsada

Na kumakain ng palabok at walang pakialam sa iba

Wala namang mali doon

Kaso nga lang baka masagasaan siya sa ganoong posisyon

Nakasakay ako ng tricycle kaya walang nagawa

Naiisip ko tuloy siya sa mukha ng iba

Naglalaro kami ng volleyball kanina

May matanda na naman kaming nakita

nakahiga siya at mukhang doo'y matagal na

Kaya nanghihingi ng tubig dahil uhaw na

Binigyan siya ng kapatid ko ng iinuming tubig

May isang lalaking naglagay ng tinapay malapit sa kanyang bibig

Habang nakahiga nahihirapan siyang uminom

Kaya't naisipan kong tulungan para mapawi ang uhaw at gutom

Binuhat ko ng dahan-dahan ang kanyang ulo

Ngunit sumigaw siya ng gawin ko ito

Sinigawan na lang ako ng mga kapatid ko

Kaya tuloy lumayo na lamang din ako

Iniisip ko tuloy kung nagalit ba siya

Dahil sa tulad kong pakialamera

Nahirapan lang naman kasi ako nung makita

Na yung tubig ay tumatapon na sa kanyang mga mata

Puro pasa ang kanyang mukha

Madungis ang katawan na tila walang nagaaruga

Sabi ng mga bata doon

Nung Lunes pa daw yung matandang yon

Ilang araw na siyang doon nakahiga

Tubig at pagkain binibigyan ng makakakita

Palaisipan pa din kung anung nangyari sa matanda

Na hirap na hirap din sa pagsasalita

Itsura nito'y pumapasok sa aking ulo

Lagi ko tuloy naaalala ito

Hay matutulog na nga ko

Baka sumama pa siya sa panaginip ko

 Magningning Ka Tulad ng Iba!

Sabi ng isang co-teacher ko

Ang galing ni anu no..yung kumanta sa ano..

Sabi ko ano nga bang pinagkaiba niya sa akin at sayo?

Eh sikat lang naman siya sa ibang tao

Marunong ka din namang kumanta

Siya nga lang yung tinitilian ng iba

Magaling naman kasi lahat tayo

Sa iba’t –ibang paraan nga lamang ito

Kung tutuusin mas magaling pa tayo sa iba

Iba nga lang din ang kapalaran niya

Tao lang rin naman siya

Kumikilos at nabubuhay na kapareha

Wag sana nating maliitin ang sarili

Mahalin ito at ipagmalaki

Mapalad ka sa katayuan mo

Wag ikumpara ang sarili sa ibang tao

Lahat tayo’y may sariling kinang

Wag hayaang takot at pangamba’y humarang

Sa pagniningning mong parang  bituin

Pakislapin ang sarili’t pangarap ay abutin

Adik  Ito!

Pag sa isang bagay ba ika’y nasarapan

Hindi mo na ba ito titigilan?

Hihinahon ka pa kaya?

Kung sa buhay mo ito’y mawawala

Hahanap-hanapin mo ba ito?

At kalilimutan ang limitasyon mo

Makakapagpigil ka pa kaya?

Kung ang laway mo’y tumutulo na parang luha

Iba-iba man tayo ng pagkatao

May mga tanong pa rin sa isip ko

Kung bakit ba sa mundong ito

Parang walang kontrol ang mga tao

Yung tipong alam mo na na mali

Isisiksik pa rin sa sulok at ikukubli

Ang mga maling bagay na nagpapasarap

At sumisira din naman sa iyong pangarap

Di naman sa nagmamalinis ako

Pero bakit ba kasi nagpapakatanga tayo

Pwede namang iayon ang lahat sa tama

Nang buhay natin ay guminhawa

Hawak mo ang isip mo

Patakbuhin mo sa tama ito

Wag ng ipagpabukas pa

Simulan mo na habang maaga

Oh hooh oh oh hooh oh!

Bakit kasi inimpluwensyahan mo ko

Ayan tuloy nagsusulat na naman ako

Napupuyat kada gabi

Nagsasalita kahit walang masabi

Naging nocturnal na naman ako

Hindi makatulog dahil sa bisyo

Ang bisyong pagiisip

Na naipagpapatuloy hanggang sa panaginip

Hinidi ko mapigilan ang mga salita

Labas ng labas kahit ayaw ipakita

Ayaw ko namang pigilan ito

Baka naman sumakit pa ang ulo

Ito na siguro ang baliw days ko

Tipa ng tipa sa tahimik na kwarto

Wala na naman dapat akong sabihin pa

Kaso di mapigilan ang pagtipa

Nagising pa kasi ang pagkatao kong ito

Ako tuloy ang di pinatutulog nito

Dapat sisihin dito ang isang tao

Hay! Kasalanan mo talaga to!