Linggo, Agosto 24, 2014

Para Din Kay B
         Kahit naman di mo ako binati ok lang sakin yun..inisip ko na lang nahiya ka..at saka hindi ka rin naman talaga pala bigay ng regalo..sanay na kami sayo..kaya ok lang..consistent ka lang sa pagiging ikaw kaya wag mong isipin yun..baka nakokonsensya ka pa ha..kung meron ka haha :)
      Special tactics ko nga yun haha ikaw lang ang nakapansin..di napansin nung iba tuwang-tuwa pa sila..haha :) pero sa mga bagay na yun kayo ang naaalala ko..dahil lagi akong magisa gumala yun na lang ang paraaan ko para isipin kong nasa tabi ko lang kayo..oo na ang korni ko..haha :)
      Di naman sa korni pero ganun na nga haha..pangbata na lang talaga ang bertdey baka nagsawa na lang tayo dahil ilang taon na nating sinecelebrate..di naman nakakapressure ang edad kasi mukha pa rin naman akong bata haha ewan ko lang sayo..ehem..natuwa naman ako nung pumunta ka..di ko na ineexpect na pupunta ka mahirap ka kasi ayain..paimportante ka di ka pa sikat :-P kaya salamat din naman talaga kahit walang regalo o bati sapat na yung mala multo mong presensya..saka di naman sinusumbat sayo ang pagpunta mo sa handaan..masaya na ang lahat na nagkakasama tayo ulit..umaarte ka pa..mas nakakainis kaya yun..
     1. Binulong ko nga yun..pero tsismoso ka kaya narinig mo :-P
     2. Oo na top 2 na ko at naging top 9..nahiya naman ako sayo ikaw rin naman ah top 1 na naging top 3 pa sayang naman haha :)
     3. Hindi ka makagetover sa linya kong yun..nainggit ka lang! :-P
     4. Ganun talaga kailangan palakasin ang sarili. Try mo.
      Salamat sa mga lait pinabongga mo ang bertdey ko..extended tuloy..at least nasurprise ako..unexpected kasi ibang araw na..natuwa naman ako dahil naappreciate mo ang stressball..ang pangit naman bat Orang pinangalan mo? anyway kaya pala di ka na mukhang stress magpasalamat ka sakin lagi ka ng nireremind ni Orang na magsmile..ang cute ni Bayeng..sino nga ba sya?..ang pangit ng pagpapakilala mo sa kanya bubwit ka pa ah kutusan kita eh..buti naman umaalis ka na..hay salamat mabibigyang buhay na din si jepbuendia..sige lang ipagpatuloy mo pa..gumaganda na yung kulay mo hindi na parang dull, pale, o unhealthy tingnan haha :)  
     Ang daya pag ako may taga deliver ng regalo haha :) Sige sa susunod na pagkikita. 

      Ito ay para din kay B...Buendia the bald haha :) peace!

P.S. Nabasa mo na yung Para Kay B na book? mukhang maganda yun nakalimutan ko na hiramin dun sa estudyante..pag meron ka peram ako..natapos ko na yung book na bigay ni Rolando..nabanggit dun yung Sunken Garden na sinasabi mo..taga UP kasi yung sumulat..mukhang magandang puntahan panghalili sa Luneta..bayie! goodnyt! salamat ulit!

      Wow idol na pala kita kailan pa? Di mo naman ako ininform sana nalaman ko ng mas maaga haha :)

Your avid fan,
Budangskie :)





8:26 pm

Si Ian..yung absent ng isang buwan..

“Ma’am nandyan na po yung bago naming klasmeyt!” Bungad ng isang estudyante ko habang papasok ako ng klasrum nila. “Sino?” sabi ko.Si Ian po yung isang buwan ng di pumapasok”.
Nilapitan ko siya. Isang maliit na maputing bata na parang di pa ayon ang edad bilang grade 8. ”Bakit ngayon ka lang pumasok?” pagtatanong ko. Takip-takip niya ang bibig niya ng bimpo habang sinasabing, “Wala po akong baon.”
Ayoko namang sabihing wala ka lang baon di ka na pumasok? Gusto ko sanang sabihing mula elementary hanggang high school naglalakad kaming magkakapatid papasok sa skul kahit walang baon. Kaya mababaw lang na dahilan sakin yun. Pero di naman dapat husgahan lahat dahil sa kakatiting na sagot nya. Syempre di ko na sinabi yung nasa isip ko. Sabi ko na lang papuntahin nya magulang nya para makausap ko.
Kinahapunan dumating ang nanay nya. Isang magandang ina, yung para bang mayaman pa kasama yung kapatid ni Ian na kutis mayaman din. Nakakapagtaka ang dahilan nya kasi walang baon pero mukha silang mayaman. Pero kailangan talagang marinig muna ang istorya. Sabi niya pasensya na po marami lang naging problema.
Noong nakaraan po pabalik-balik sa ospital ang tatay niya. Kaya kinulang talaga kami sa pera. Hindi nga po nakayanan ng tatay niya binalak pong magpakamatay. Nakita na lang po naming nakabigti. Buti na nga lang po nakita ko po agad at tinulungan kami ng kapitbahay.
Nanlumo ako sa kwento. Buti na lang di ko talaga nasumbatan yung bata. Hindi lang naman pala baon ang problema mas malaki pa.
Ilang araw ang nakaraan lumiban ulit sya sa klase at dahil malapit lang ang bahay nila sa skul pinuntahan ko na. Nakilala ko ang tatay nya na tulad ng nanay nya mukhang mayaman din. Marahil di talaga sila sanay sa hirap ng buhay kaya naisip nyang magpakamatay. Ang asawa niya kasi nagtatrabaho dati sa division office ng Manila at dahil lumipat sila nagresign na sya. Balak niyang lumipat dito pero dahil nga sa mga nangyari di na nya nagawang asikasuhin ang trabaho.
Tumalikod ang tatay niya nung makita ako. Nahiya siguro dahil alam niyang alam ko yung kwento.
Sabi ko na lang sa nanay nya bakit absent po ulit si Ian? Maam 50 pesos na lang po kasi ang pera ko dito pinapili ko sila kung ipangkakain na lang ba namin o ibabaon nila sa skul. Kaya di po sila nakapasok.
Tanggap na raw sa trabaho ang tatay nya. Kaso sa pamasahe at pangkain kinukulang sila. Di ko na talaga kaya. Nagpaalam na ko at inabutan ang nanay nya kung anu mang halaga na nasa aking bulsa.
As usual nagmoda na ko sa jeep. Naiyak na ko. Naalala ko lang yung high school days naming magkakapatid.  Pinaka-ironic na naranasan namin ay wala kaming ulam kanin lang at asin pero may chocolate kisses kami galing sa tito ko. Natatawa kami pag naaalala to. Pito kasi kaming magkakapatid at dahil si nanay di pa marunong magbudget kinukulang yung sahod ni tatay. Umaabot kami sa puntong yun. Ok lang maglakad, kahit pa walang baon. Sinanay kaming pumasok hindi lang dahil sa baon kung hindi para matuto. Pagnaaalala ko yung mga napagdaanan namin humahanga ako kay tatay.
Kasi di niya naisip sumuko.  Magbigti o kahit anu man. Maswerte talaga ko. Mas naaappreciate ko lalo ang buhay ko dahil sa kwento ng mga batang to.
Araw-araw nagaabang na ko ng bagong istorya. Yun bang pang maalaala mo kaya ang tema. Napupuno ang isip ko..kakaisip sa mga batang to. Sana  lang makatulong ako.


Sabado, Agosto 23, 2014

10:58 pm
How are you? I’m fine. Thank you!
                Sobrang daming araw na ang nagdaan..at feeling ko ang daming nangyari..aligaga ako sa lahat ng gagawin at parang nawalan ako ng oras sa sarili..yung tipong pati kuko ko di ko magupitan..at di na magawang tumingin sa salamin ng matagalan..”haggardous days” talaga pero salamat at ako’y buhay pa..at para ipaalam sa utak ko kung anung mga nangyari.eto ikukwento ko..para naman kahit konti magising ako..
·         Natapos na nung Tuesday ung “Wellness Dancercise na pinagpapraktisan ng mga batang tinuruan ko. Isa yun sa nakagaang sa buhay ko..yun lang naman ang dahilan kung bakit ginagabi ako ng uwi nung nakaraang linggo..at dahil tapos na ang laban..tapos na din ang laban ko! :D Achievement to dahil nagturo ako ng sayaw kahit di naman ako sumasayaw. May himala talaga basta maniwala ka! Haha :D
·         Bigla bigla kang gagawing emcee dahil nagkaturuan na..wooh! wala akong magawa kung hindi masanay sa turuan portion ng mga teacher dito...yun bang ang dami nyong English teacher  pero lahat ayaw magemcee..sa huli sa baguhan ang bagsak kahit na Mapeh pa ang itinuturo mo..wag ka magalala di ka pinagtulungan..pinagkaisahan..naisip ko na lang sige lang sanayin nyo ko..malaking tulong to..narealize ko din na pag wala pala yung mga kaibigan ko sa harap ko di na ko nagkakamali..ni di na ako nakakatawa kaya seryoso sa pageemcee..
·         Ngayong araw niread ung mga grades na kinompute ko at isinulat ko sa card at form 137..kya sobrang nakahinga na ko..another successful story ito! Mapapangiting wagas ka pag binasa na ung pangalan ng huling bata sa listahan.
·         Pag wala kang friends susubukan mong aliwin ang sarili mo. Libutin ang palengke ng Concepcion at kumain doon. Kailangan matuto magisa. Wag sumandal sa iba. Kaya kumakain na ko ngayon ng lunch. Naging parokyano na ko ng Mcdo..chicken fillet with fries at green apple sprite mcfloat ok na ang tanghalian ko. Namumukhaan na nga ata ako ng mga crew..kabisado na rin ata ang order ko. Hanggang ngayon na lang to next week maaga na ulit uwi ko. Normal na ang buhay ko.
·         Natapos din ang bday..sa totoo lang napansin ko laging pagod ako pag bday ko..kaya di ko na inaanticipate napapagod lalo ako..maaappreciate mo naman lahat ng babati sayo..pero mas maganda sigurong maalala ka nila kahit di mo bday..un bang kahit di mo special day papasok ka bigla sa isip nila at kakamustahin..para kasing nagiging gawi lang pag bday..kaya pagpaulit ulit ang korni..sabagay dapat na ring magpasalamat kasi naalala ka din naman nila sa kabila ng ibang bagay na ginagawa nila sa araw na yun..anyway naisip ko lang naman un..un bang naaalala din kaya ako ng mga to kahit di ko bday?!? Just a thought.

·         Yun bang may magtatanong  sayo anu bang problema? Tas pag sinagot mo iiyak.. ang hirap magsabi ng totoo lalo na pagkatapos mong magsalita iiyak yung sinabihan mo dahil di nya matanggap yung sinabi mo..minsan o laging pahamak yung bibig ko..nahihirapan akong itago ung totoo..kaya nakakasakit ako..sa una nakakakonsensya pero napapanatag talaga ko pag nasasabi ko na..di nga lang lahat kayang tumanggap ng katotohanan..well the truth hurts..sareeh!


           Marami pang susunod na adventures. Pero ngayong weekend I’ll give myself a time to rest. Kinulang ako sa tulog..babawi ako! Namiss ko yung ilang oras na tuloy tuloy na tulog..yung pagbuo ng malawakang mapang nabubuo sa unan dahil sa laway..un  ang masarap na tulog.. nagpapatunay na pagod ka..haha J

                Nakakatakot ang pagbabago. Pero sa kinalalagyan ko ngayon. Mukhang nasasanay ako. Adventures here I come! Try me! I’m not ready but I’ll give you what you want!

And now if you’re going to ask me how are you? Well, I’m fine. Thank you!
Goodnight! J