"Ang Panyo"

Pinulot niya  ang panyo

At iyon  ang unang tagpo

Ibinigay sa akin ito

At siya'y nagsimula nang magkwento

Marumi man ang bagay na ito at di alam kung kanino

Buong puso ko itong tinanggap at itinago

Sabi nila ang magbibigay sayo nito

Ay magiging dahilan din ng pagluha mo

Di naman ako naniniwala doon

Kaya aking nilabhan at sa bulsa'y baon-baon

Doon ko siya unang nakilala

Naikwento nya na ata pati buhay ng pamilya

Lumago pa ang paguusap na yun

Tila ba hinahanap-hanap na maghapon

Tumubo na at namunga

Punong-puno ito ng pag-asa

Ilang taon na ang nagdaan

Nasanay akong laging may sinasandalan

Yung tipong pag-iiyak ako

Uupo lang siya sa tabi ko

Alam niya naman kasing kaya ko

Kailangan lang iiyak ang mga problema ko

Nawalay man ako sa mga kaibigan ko

Siya naman ang pumuno sa bawat minuto

Pero totoo nga at ang kasabihan

Napalayo siya at ako'y naiwan

Naiwan akong magisa at luhaan 

Akala ko nga'y di na ko tatahan

Simula noon nawala na ang pagkahilig ko sa panyo

Iiyak na lang ako kahit luha'y tumutulo

Parang ayoko ng may kapitan pa

Baka masanay na naman at sa huli'y puro panghihinayang na

Isa sa mga senaryong dumurog sa aking puso

Ay nang malaglag ang panyo mula sa jeep na sinasakyan ko

Walang kalaban-laban habang ito'y aking pinagmamasdan

Lumalayo ang jeep at ang panyo'y di na mahahawakan