The Same Old Me

            Namumugto na naman ang mga mata ko. Ang sakit napapagod na ko.

            Dumating na yung letter mula sa D.O. lilipat na ko. Akala ko nung una naihanda ko ang sarili ko sa pangyayaring ito. Hindi pala. Naiiyak ako nung hinawakan na ko sa balikat ng isa sa matatandang guro na nakasama ko. Akbay ng pamamaalam. Yung favorite kong si Maam Susan masama ang tingin. Pinaglalaban niya kasi ako sa head namin,pero walang nangyari. Nalipat pa din ako. Iniiwas ko ang mga mata ko sa kanila, malamang kasi maiiyak na talaga ko.

            Paguwi ko sa bahay tinanong ako ni Maria, “Bakit ganyan yang mata mo?” 

            Umiiyak na ko habang sinasabing, “Mary lilipat na ko.”

            Nagising na lang ang ate ko sa mga hagulgol ko. Kakatulog pa lang niya dahil gabi ang trabaho. Nagalala na siya akala kung anung nangyari hanggang panaginip daw niya dinig yung iyak ko. Sabi ni Maria,” Alam mo naman yan te mabilis ma-attach sa tao.” Hinayaan lang nila ang pagiyak ko. Dadaan na naman ako sa Six Degreees of Separation. Parang broken hearted na naman. Pinagkaiba lang maraming tao ang iniiyakan ko.

            Mahirap maging ganito. Kahit kasi maliliit na bagay na ginagawa ng ibang tao naaappreciate ko. I’ll end up loving them more than what I’ve expected. Kaya sa huli mahirap magpaalam. Walang nagbago. Ganito pa din ako. The same old me.

6: 44 am - 7:09 am

July 10, 2014

-          Nageemote wala pang klase. Mamaya ibang mga tao na naman ang makakasama ko. Panibagong mga dadaan sa buhay ko.